Ay Dolunay

Boyle bir gecede yazmak lazim...

Yazmam lazim...

Odamin balkonunda karsilikli oturmusuz, uzun zamandir gorusmemis ama birbirini cok ozleyen iki sevgilinin karsilikli susmasi gibi susuyoruz...

Ama ben susmaya dayanamiyorum anlatmak, yazmak istiyorum...

O kadar berrak, temiz ve net ki...

O kadar alimli ve vakur ki alamiyorum gozlerimi ondan...

İki kelime yazip kaldiriyorum kafami, goz goze geliyoruz, sonra yine ben yaziyorum...

Her ne kadar ufukta biriken bulutlar dogusunu gostermediyse de, elbet bir gun onda da bulusucaz...

Sabaha kadar otursak karsilikli, hatta batarken kizila donerken de ugurlasam onu...

Ama onu da yapicaz bi gun...

Soz...

Burayi doguya baktigi icin bu kadar cok seviyorum belki de...

Her sabah gunesin ufuktan dogusunu gorebilmeyi, nazli ayi denk getirip dolunay halini...

Gunese dogarken bakabiliyorsun da yukseldikce yakiyor, acitiyor canini...

Oysa ki nazli ay hep bi mahcup, hep bi utangac hep bi sessiz ama gecenin karanligini aydinlatan puruzsuz yumusak isigiyla bir o kadar da guclu...

28 gunde bir kac gun sadece...

Her istediginde bulamadigin her gun goremedigin, kendini agirdan satan...

Sevgili ay sanirim bu gecelik bu kadar yeter aramizdaki tutkulu iliskiyi anlatmak icin ;-)