Her sabah servisi beklerken, okula giden çocuklar ve onlara eşlik eden ailelerini izliyorum...
Haliyle her sabah aynı saatte aynı insanları görünce bir göz aşinalığı, bir haklarında fikir yürütmedir başlıyor...
Fotoğraflarıyla anlatmak isterdim aslında...
Bi tane süslü ve şımarık bi kız çocuğu, bi edası bi havası var, güzel saçları her zaman süslü tokalarla şekillendiriliyor. Sanırım adı Naz...
Bi de ablası var ortaokula gidiyor olmalı; küçük hanım çoğunlukla babasının kolunda sürekli bi'şiler anlatıyo, ilginin sürekli kendinde olmasını istiyor. Geçenlerde annesi "yeter bi sus artık" dedi.
Bir anne oğul var. Anne her zaman başında örgü bi bereyle, oğlanın da kulaklarını da örten siyah bi şapkası var. İkisi de beyaz tenli gözleri kızarmış gibi; başları önde yürüyorlar. Çok çekingen ürkek bir hali var ikisinin de, oğlan annenin kopyası. Ama bir kaç gündür annesi değil, dedesi olduğunu tahmin ettiğim onlara çok benzeyen yaşlı bir amcayla gidiyor çocuk. -annen nerde ufaklık diyesim var-
Her sabah telefonu kulağına dayamış konuşarak yürüyen başka bir oğlan çocuğu var, yanında babası olduğunu tahmin ettiğim bir adamla. Sanki çocuk annesiyle konuşuyor her sabah rapor veriyor ama istisnasız her sabah. Anne babası ayrı mı acaba? Bi çocuk cep telefonuyla bu kadar konuşturulur mu? -yazık o beyne-
Ellerinde arasına salam konmuş ekmekleri yada peçeteye sarılmış tostları yiyerek yürüyen çocuklar var bir de... (okul kantinlerine istediğiniz düzenlemeyi yapın, nasıl kahvaltı ediyorlar ona bakın)
Daha büyükçe bi oğlan çocuğu ve annesi var. İri yapılı ikisi de. Siyah kısa permamsı saçlarıyla kırmızı suratı ve hantal yürüyüşüyle ben de alkolik hissi yaratan bi kadın, anne...
Okulda öğretmen olduğunu tahmin ettiğim bi anne ve kızı var. Anne geçenlerde saçını boyattı, o günden beri daha bi makyajlı süslü gidiyor okula...
Sonra bi baba var, yaşları yakın yada ikiz erkek çocuklarının çantasını taşıyor. Çocuklardan biri de onun laptop çantasını... Baba işe yetişecek acelesi var belli, çocuklar arkadan sallana sallana...
Arada bir dönüp hadi dercesine bakıyor onlara
Çocuklar ebeveynlerinin küçük birer kopyası,
Kiminde haylaz bi bakış, kiminde mahçup kiminde uykulu bi ifade...
Ama hepsi çocuk...
