2017 Bitirken...

Ben razıyım 2017'den

Hakkını helal et diyip gönderiyorum

Şükür sevdiklerimleyim 

Çok gezdim,

Gördüm

Güldüm

Ağladım

Çalıştım

Güzel insanlar tanıdım

Büyüdüm

Vazgeçemem dediğimden

Seve yana vazgeçtim 

Yeni Bir Dönem

Genel bir özet yapalım önce...

Scrum günlüğü yazıyordum bir ara 3-4-5 derken kaldı ama proje tam gaz devam, iyi bir product owner olarak elimden geleni yapıyorum. Ama diğer yandan genç, keyifli, işine sahip akıllı arkadaşlarla çalışmanın lüksüne sahibim. Tasarımdan yazılıma herkesin zevkle çalıştığı bir proje olduğu için mutluyum. İnşallah 2018'de hikayemizin tamamını yazarım burdan.

Seyahatlerim vardı bu aralar, yazmak istediğim bir Van Gogh ve Rembrandt var. Kelimeler aklımda ama bu yazma işine bir an önce başlayamazsam uçup gidecek 😔

Ama işlerim o kadar yoğun ki, çalıştığım zaman yetmediği gibi sanki hiç uyuyup uyanmamışım hiç güneş batmamış, sabah olmamış da günlerce tek bir günü yaşıyormuşum gibi geliyor. Yani cumayken henüz salı hissedebiliyorum. Tabi bunun bir diğer nedeni de geçemediğimiz kış saatinden dolayı sabah ezan okunurken (7:20) karanlıkta çıktığım eve yine gece karanlığında dönmem 😬 vücud anlamıyo günün doğup battığını.

Ehh işte bedenimi ve ruhumu tazelediğim bi pilatesim var hayatımda 👯

Kesintisiz ağustostan beri haftada iki bazen üç mutlaka ✌🏼

Ruhum ve bedenim bu kadar iyiyse artık Berber'i ziyaret etmeyr ihtiyaç duymuyorsam etkisi büyük bence. Fiziki etkilerini de unutmamak lazım 😗

Diğer bir cephede hayat artık aynı değil 😔

17 senedir biriktirdiğim, büyüttüğüm vazgeçemediğim, niyet edip edip küçük bi hamle yaptığım ama gerisini getiremediğim, ne geri ne de olmak istediğim yere götüremediğimi bi yola koydum.

Onca senenin 12'sine sen şahitsin,  son durumu sen de bilmelisin.

Bi türlü o gelmeyen cesaret, onsuzluğu göze almak...

Hayatımıza giren hiç kimse tesadüf değildir derler ya ilahi düzenin içinde öğretecek, bir şeyleri farketmeni sağlayacaktır mutlaka. Sen anlarsın ya da anlamazsın...

İşte haziran'da öyle bir şey oldu...

Biri girdi bir kapıdan ve ben de diğer taraftan açıp kapıyı yolcu ettim onu, olmazdı çünkü. Geçti gitti hayatımdan yani. Ama giriş sürecinde ben hayat dersimi aldım. 

Ders değil belki ama kendime kendimi hatırlattı.

Gerektiği zaman gereken kararları, hatta cesaret isteyen zor kararları bile tek başına alıp uygulayabildiğimi, akışa kapılıp gitmediğimi, eğer bunca zamandır bir şey yapmadıysam daha zamanı gelmemiştiri farkettim.

Ve ilerleyen günlerde şöyle bir geçmişe döndüm, son 4 yılı okudum. Burda olmayan başka bir yerdeki yazdıklarımı. Sanırım son damlayı o koydu ya da o cesaret hapını o yutturdu bana.

Zaman ve mekan da denk geldi. Hayatımın en cesur, en açık konuşmasını yaptım. Kaçmadım, istemediğim cevabı duymaktan, defalarca ima ettiğimi açıkça söylemekten ya da ağlamaktan...

Yani...

Yeni bir başlangıç, o yerden taşıyıp başka bir yere koymak gerek...

Ama evden çıkmaya direnen kiracı gibi, oyun parkından ayrılmak istemeyen çocuk gibi ayaklarını takmış kapının eşiğine çıkmıyor ordan. Ben de çıkaramıyorum 😔

Zaman diyoruz, bırakıyoruz...

Kış dönümü, astrolojik olarak 7 yıllık yeni bir döngüymüş... 

Ona da hayırlısı diyelim...

Azad ettim, yeni başlangıçlar hepimize...

Sevdiğim gibi sevilmeyi, özlediklerime kavuşmayı, çalıştıklarımı başarmayı, emeklerimin karşılığını almayı, hayallerimin gerçek olmasına niyet ettim, sağlıkla ve huzurla

Amin