Şimdilik Bu Kadar

İzin isteyip bir süre ara mı versem, ya da hiç ses çıkarmadan kaybolsam daha mı az dikkat çekerim diye düşündüm.

O kadarını bile yazmaya yapmaya istek yoktu içimde. Yapmadım.

Ancak dünyanın çeşitli ülkelerinde yeniden yazı dünyasına dönmem için yapılan gösterilere tepkisiz kalamazdım.

ŞAKA, ŞAKA!

17 Mart, İrlandalıların bir bayramıymış. Sabah sabah yabancı internet sitelerinde önce benim için bir şeyler yapıldığını düşünmüştüm. Ama sonra gerçeği öğrendim. St.Patrick gününde en büyüğü New York'da düzenlenmek üzere 100'ün üzerinde şehirde gösteriler düzenlenmekte. Yeşil renk baharın, İrlanda'nın ve yoncanın rengi olduğu için Saint Patrick Günü'nün de sembolü olmuştur.

Gelelim gerçeklere...

Yazacak bir şeyler geçmiyorsa aklımdan; hayatı otomatik pilota almış öyle gidiyorum demektir çoğu zaman.

Bahar yorgunluğu, tekrarlayan faranjit, piyasalardaki keyifsizlik ve bütün kışın kiri birikince insanın üstüne, dışardan çok kötü görünmese de ruhu kıpırdamak istemiyor.

Ki geçen hafta her akşam 9:30'ta yatıp sabah 7'de hala kalkmamak için her şeyi yapabilecek kadar kendimden vazgeçmiştim. Tabi bunda hastalığın etkisi büyük. Cumartesi günü -sabah ayakta geçirdiğim bir iki saati saymazsak- adeta baygın bir şekilde geçerdim.

Neyse ki artık iyiyim. Bu sabah dinç uyandım. Gerçi bir öncekinden daha kötü bir haftaya başladığımız -piyasalar açısından- gerçeği sık sık aklıma gelse de. Yapabileceğim bir şey olmadığı konularda gereksiz kaygılar üretmemeye çalışma prensibimi devreye sokmaya çalışıyorum.

Şimdilik bu kadar