Bir felsefe profesörü sınıfta, önünde bazı malzemelerle öğrencileriyle ders yapıyordu.
Önce önündeki bos bir kavanozu 2" çapındaki taşlarla doldurmaya basladı. Öğrencilere kavanozun dolu olup olmadığını sordu. Onlar da dolu olduğunu kabul ettiler.
Profesör bu sefer bir kutu çakıltası aldı ve onları kavanoza boşalttı. Kavanozu hafifçe sallayınca çakıl taşları büyük taşların arasındaki boşluklara doldular. Profesör yine öğrencilerine kavanozun dolu olup olmadığını sordu, onlar da onayladılar.
Bu sefer bir kutu kum alıp kavanoza boşalttı. Kum geriye kalan bütün boşlukları doldurunca yine öğrencilerine aynı soruyu tekrarladı.
Öğrencilerin hepsi bir ağızdan kavanozun dolu olduğunu söylediler. Öğrenciler gülmeye başlayınca;
"Şimdi," dedi
"Bu kavanozun sizin hayatınızı simgelediğini bilmenizi istiyorum.
Taşlar hayatınızdaki önemli seyler aileniz, eşiniz, sağlığınız, çocuklarınız. Her şeyi kaybetseniz ve elinizde sadece onlar kalsa bile hayatınızın dolu dolu olmasını sağlayacak şeyler bunlar.
Çakıl taşları ise işiniz, eviniz, arabanız gibi diğer önemli şeyler.
Kum da geriye kalan her şeydir, küçük şeyler yani.
Eğer kavanozu önce kumla doldurursanız çakıl taşlarına ve büyük taşlara yer kalmayacaktır. Aynı şey hayatınız için de geçerli. Bütün zaman ve enerjinizi küçük şeylere harcarsanız hayatınızda sizin için önemli olan şeylere hiç yer kalmayacaktır."
Mutluluğunuz için çok önemli olan şeylere dikkat edin. Çocuklarınızla oynayın, doktor kontrollerinizi düzenli yaptırın. Eşinizi dansa götürün. İşe gitmek, evi temizlemek, tamirat yapmak için hep zamanınız olacaktır. Önce büyük taşları -gerçekten önemli olanları- halledin. Önceliklerinizi belirleyin. Geriye kalanlar sadece kumdur."
BENİM NOTUM
Hayat kavanozunuzun içine öncelikle sevdiklerinizi koyun; çünkü nasıl olsa bir sürü gereksiz şeyle dolacak biz farkında olmadan. Bir de bakmışsınız sevdiğinizi sevdiklerinizi koyacak yer kalmamış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder