İlk kez 4-5 sene önce özel bi etkinlikte sahnede izledim Ali Poyrazoğlu’nu ve hayran kaldım.
Bilgisine, tiyatroculuğun ötesinden fütüristliğine…
O günden sonra ilk kez geçen akşam sahnede kendi gösterisinde, “Şıngır Şıngır Beyoğlu”nda izledim.
50. Sezonunun ilk oyununda Atatürk Kültür Merkezi sahnesindeydi.
Enerjisi, anlattıkları, seyirciyle diyaloğu çok keyifliydi.
İzlediklerim bana kalsın ama mutlaka gidip görmenizi tavsiye ederim.
Diğer gösterilerini de ben en kısa zamanda görmeye niyet ediyorum.
Aslında günümüzde daha çok alternatif olsa da her konuda eskiye duyulan özlem gibi, anlattığı Yeşil Kabare zamanına gidebilmeyi o zamanın kültür sanat dünyasında yaşamayı çok isterdim.
O gece ben mi çok duygusaldım yoksa herkes benim kadar etkilendi mi bilmiyorum ama “Şimdi Uzaklardasın” şarkısını bütün salon hep birlikte söylerken ben ağlıyordum. Finalde alkışlarken gözyaşlarımı siliyordum.
Bütün rahmetli tiyatroculara, Zeki Müren’e ve onurlu insanlara.
Pandemi sonrası etkinliklerin sonbaharla birlikte arttığı, hayata daha fazla karıştığımız günlerde iyi geliyor sanat insana.
