Oyunlar

Çocukken okuduğum Gırgır yada Fırt’ta gördüğüm bir karikatürdü. Babalarının önünde oynayan çocuklardan biri legoları üst üste dizip ev yapıyor. Babası da oğlum büyüyünce mimar, mühendis olacak diyor. Diğer çocuğu da koşarken kimse yakalayamıyor, onun babası da benim oğlum iyi bir atletizmci olacak diye keyifleniyor. Ve son karede hızlı koşucu, zabıtalardan kaçan seyyar satıcı; mimar adayı da duvar ören bir inşaat işçisi olmuş.

Türkiye gerçeği hiç bir zaman değişmiyor.

Çocukken oynadığımız oyunlar hayallerimizde istediklerimiz, keyif aldıklarımızdı aslında. Bugün yaşadığımız gerçek; ne kadar yakın oynadıklarımıza?

Bulduğum her fırsatta dans ettiğimi kuzenlerim ve arkadaşlarımla dans kareografileri oluşturduğumuzu hatırlıyorum. Dirty Dancing filminin şarkısı en favori parçamızdı. (Özlem, Elif, Aysun hatırlıyor musunuz?) Bi dönemde şarkı söylemek. Eurovision Türkiye elemelerini banda kaydedip, sonra da o şarkılardan en beğendiğimi ezberleyip söylemek ciddi bir azim olsa gerek. Hala unutmadıklarımdan biri Emel-Erdal’ın söylediği “Pardon”.

“Mil pardon, bin pardon,
Pardon bütün olanlara.
Kırdıysam, üzdüysem özür dilerim senden”

Hatta bir “Halley” maceramız var ki; hatırladıkça hala gülüyorum. Kendimiz söyleyip banda kayıt etmiş, kayıt esnasında dış mihrakların saldırısına uğramıştık. -Yanılmıyorsam erkek kardeşimiz ve erkek kuzenim vardı işin içinde-. Kaydımızı dinlediğimizde şarkıyla başlayan, bağırtı ve kavga sesleriyle süren komik bi’şey bulmuştuk.

İlkokulda da en çok kavga ettiğimiz; birlikte de ayrı da yapamadığımız arkadaşım Özge’yle okulun arka bahçesinde bir kaç sınıf arkadaşımıza tek şarkılık bir konser bile vermiştik. Bildiğim kadarıyla Özge şu an gitar çalıyor ve şarkı söylüyor. Hatta 4-5 sene önce Star’da öğle saatlerinde yayınlanan bir şarkı yarışmasında da seyrettim onu.

Şarkıcı yada dansçı olamasam da; finans sektöründe olabileceğim o zaman düşündüğüm en son şey bile değildi.