Netflix'de son günlerde herkesin favorisi Zeytin Ağacı...
Sanırım ben kitap olarak okuduklarımı dizide sevmiyorum
Dizide gördüklerimi de kitap olarak okumak hiç istemedim.
Gülseren Budayıcıoğlu'nu iyi ki kitapları dizi olmadan okumuşum.
Seninle Başlamadı'yı da...
Zeytin Ağacı ben de aile dizilimine katılma arzusunu tetiklemedi.
Kitabı okuduğumda da...
Ama şu bir gerçek yaklaşık 2 sene önce o kitabı okurken hayatımda ilk defa bir kitaba yaptığım elime defterimi alıp okurken düşündürdüklerini, yorumlarımı yazdım.
Aile geçmişinden bildiklerimle birleştirdim bağladım, çözdüm.
Hatta hayatımda ilk defa yazdığım babalar günü mektubu da onun etkisiyledir.
Evet bazı konularda derin düşündürdü. Kendime yüklenmekten vazgeçtim.
İyi geldi.
Sonrasında Berber'le de konuştuk bu konuyu. Kitapla benim hayatımda birbirine bağladığım örgüleri.
Böyle şeyleri çok da abartmadan yaşamalı; amaaan bu bana travmalar bırakmıştır dediğimiz şeyleri köpürtmemeli. İnsan öyle bir varlık ki kendini sürekli yenileyen bulunduğu ortama uyum sağlayan.
Ama bu tür inançlarla kendimizi haklı çıkarıp bir şeyi bir nedene bağladığımızda içimiz rahatlıyor belki daha olumlu düşünüp daha güzel şeyleri çekiyoruz hayatımıza.
Mesela ben o kitaptan çok etkilendim. Bir kaç kişiye de okuması için hediye ettim. Ama okuyamadılar, sıkıldılar :)
Herkes aynı değil.
Üzerinden 1,5 yıl geçti kitabı okuyalı o günkü etkisi kalmadı. Arada kendi defterime yazdıklarımı okuyordum ama onu da yapmadım yakında.
Demem o ki, bu tür şeyler bizi kısa süreli heyecanlandırıyor havaya sokuyor ama her şeyi çabuk unutuyoruz.
O kitapla birlikte bi de Boşluk Hissi vardı o dönem. Belki bir dizi de ondan çıkar.
Arada ki yeşil de benim yazdıklarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder