Kelimelerim, Cumlelerim

yazmak aslinda dunyadaki en guzel sey...

o bilinmeyen gizemli beynin, ruhun bir olup; bi el vasitasiyla fiziksel dunyaya akabildigi bi sey...

tabi ozgurse, kisitlari yasaklari yoksa...

gerci olsa bile ne farkeder ki, bi sure sonra durup dusunup kurdugun cumleler ozgurlugunu ilan edip yazana sormadan dusuyor kagida -artik cogu zaman ekrana-

ruh sagligi uzmanlari, parapiskolojik uzmanlar, melek terapistleri, kuantum uzmanlari hepsi ama hepsi yazmalarini istiyor peslerine takilanlardan...

istediginizi yazin, gordugunuz ruyayi yazin, ofkenizi yazin, hayalinizi yazin....

yazinda neyi yazarsaniz yazin...

ben simdi neden yaziyorum bunu???

cunku yazmayi ne kadar ozledigimi, eski blog yazilarimin arasinda bi seyler ararken gelisi guzel bi kac yaziyi okuyunca anladim...

sevgiliyi ozler gibi, kaleme sarilip kagida dokulmeyi; gozlerim dolarak ozledigimi anladim...

Asikmisim aslinda ben yazmaya...

Ama o da pesime dusmek yerine, sessizce yoklugunun farkedilmesini bekleyen alingan bi sevgiliymis...

anladim...

Sevgiliye aglamisligim vardir da bi gun icimde yazilmayi bekleyen kelimelere aglayacagim gelmezdi aklima...