Çok tehlikeli bi dönemeçteyim...
Önümüzdeki iki haftayı hasarsız atlatırsam daha bi 10 yıl bi'şi olmaz bana...
Son günlerde yasadığım hayal kırıklıkları karşısında bu kadar kayıtsız, bu kadar soğukkanlı kalmama anlam veremezken etrafım, ben gerçekten hiç bi'şi hissetmiyorum...
Ya acı eşiğimi aştığım için, ya önceki yıllarda kullandığım antidepresanların ruhumda stoklanmış acil durumlarda ordan salınıyor...
Tam kafamdan peşpeşe bu cümleler geçerken, son müşterilerini almak için yola koyulan iki cenaze arabası gecti yanımızdan...
Dedim ki o zaman yazıda kalmalı bunlar, çünkü ölümden başkası yalan
Yoncacım ne oldu Allah aşkına..:(:( Sen böyle şeyler yazmazsın..Çok merak ettim ve yazını bekliyorum..
YanıtlaSilBazen öyle üstüste gelir ki herşey gelene de gidene de tepkisiz kalır insan, hissizleşir. En kısa zamanda çözüme kavuşur herşey umarım..
YanıtlaSilNe oldu Yonca?
YanıtlaSilİlginiz için çok teşekkürler...
YanıtlaSiladı üstünde "hayal" ama kırıldı :((
hayal dediysem öyle ipini kopartmış bi uçurtma zannetmeyin sakın...
o kadar gerçek o kadar yakındı ki...
Bir İstanbul severle karşılaşmak ne güzel :)
YanıtlaSilhoşgeldin Bolat :)
YanıtlaSil