Yeni nesil çocukların yoktan anlamamasına, her istediğine şıp diye sahip olmasına bütün bunlara rağmen yine de tatminsiz olmasına sebep; yeni dünya düzeni mi, tüketim toplumu mu, anne babaların bastırılmış çocukluk arzuları mı bilmiyorum...
Ama yolunca gitmeyen bir şeyler var bu sistemde
Ne öğretilmişti bize???
Otobüste, trende, vapurda yaşlılara çocuklulara yer verilir.
Nezakettir, her şeyden önce insanlıktır.
Yorgunsun, yorgun olmasan bile kim seyahat etmek ister ki ayakta?
"ayakta durmam, oraya dayanmam, buraya da tutmam" diye sızlanan, ağlanan çocuğunun elinden tutup zor koşullarda seyahat etmeye çalışan kadına yada erkeğe yer verildiğinde; çocuğu oturtup kendisi ayakta durmuyor mu...
E be kadın, e be adam; ben bacak kadar çocuk otursun diye mi kalktım yerimden; sen otur onu da al kucağına rahat rahat git diye kalktım. Çabuk kalkın ordan diyesi gelmez mi yer verenin içinden.
Sonra bu çocuk yaşlılara, çocuklulara yer verir mi???
Bilir mi bu çocuk, paylaşmayı, yardımlaşmayı, düşeni kaldırmayı
aynı şey geçen gün başıma geldi. Ama insan kıyamıyo bazen kucağa alınmıcak kadar büyük oluyolar şimdi 10-11 yaşındak çocuğu kucağına alsan olmaz, almasan sen otursan o ayakta dursa hele de senin kadar yorgun olduğunu biliyosan hiç olmaz nasrettin hoca hikayesi işte
YanıtlaSilama işte kucağa alınacak çocuğu tek başına oturtmak çok bencilce birşey.
Gecenlerde armutludan yalovaya gitmek için otobuse bindik. kadının biri 4-5 yaşlarında kızını yanındaki koltuğa oturtmuş bizden de 3 kişi ayakta kaldı kadına kzınızı kucağınıza alsanız da birimiz otursak dedik. kadın tüm hanımefendiliğiyle şöyle dedi
-hiç kusura bakmayın ben 1,5 saat boyunca onu kucağımda tutamam koltuk parasını veririm
hayatımda aldığım en büyük insanlık dersiydi