Gecenin erken çöken karanlığı, günlük hayatın sıkıntıları bardağın boş tarafına baktırırken; gözyaşları neden boş burası diyip dolu olanı da boşaltıyor her geçen dakika.
Dolu boşa üzülüyor; üzüldüğü için biraz daha azalıyor her seferinde...
Azalan damlalar buharlaşıp göğe yükseliyor ;
Buharla birlikte ruh da çıkıp bedenden yükseklere yol alırken, dönüp ardına bakıyor.
"Ne çok şeyin varmış senin aslında" diyor
Elin, ayağın, gözün, kalbin, kulakların, bedenin, ruhun
Hayallerin, umutların
Sevdiklerin, sevenlerin
İşin, imkanların
Bunları farkedebilecek bilincin
Yazacak kalemin
Anlayacak dostların
Ruh bedene dönüyor, buhar su damlası olup bardağı doluyor ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder