Akşam yemeğinin ardından bulaşıkları makineye koyup kahve yaptım anneme, teyzeme ve kendime. Cumartesi günü Eminönü'nden aldığım yeni kahveyi içmek için kaç gündür bekliyordum. Eve geldiğimde o kadar yorgun oluyorum ki di'il kahve yapmak parmağımı oynatacak halim olmuyor. Nihayet bugün yaptım kahveyi.
Bu arada kahvecim herkesin bildiği Kurukahveci Mehmet Efendi değil, yola dümdüz devam ettiğinizde tam karşınıza gelen Kurukahveci İhsan.
Aldım fincanımı elime balkona çıktım. Akşam bayağı serinlemiş hava, ufukta tombik tombik gri yağmur bulutları çok uzaklarda batan güneşin pembemsi kızıllığı, bulutların arasından göğün maviliği ve üşüten rüzgar. Balkondaki çiçeklerin rüzgarla gelen kokusu.
Şükürler olsun yaşadığım ana.
Bugünlerde küçük keyif kaçamakları ver her an aklımda. Haftalardır planladığım hamam ve masaj aktivitemi cumartesi sabahı erkenden gerçekleştirmek niyetim. Sonrasında rüzgar nereye eser ben nereye uçarım bilmiyorum.
hafif tporak kokusuyla mis kokulu kahve keyif bu işte,tabi toprak kalmışsa...afiyet şeker olsun,her zaman küçük keyifler insanı şarz eder,sevgiler
YanıtlaSilKahve görüntüsü bile keyif veren bişeydir:)tadı ise vazgecılmez heleki yapan iyi yapıyorsa.
YanıtlaSil