İçimden geçenleri yapmamak; her an çıkabilecek isyanı engellemek için acilen düşüncelerimi farklı bir konuya yoğunlaştırarak tehlikeli sulardan uzaklaşmalıyım.
Bazen öyle bir an gelir ki; çok geçerli nedenlerin olmasa da biriktirdiklerini birden ortaya döküp ya hep ya hiç; başla yada bit demek gelir içinden. Karşı konulmaz bir dürtü cahil cesaretiyle bilmediğin sulara kendini atmanı, geri dönülmez yollara girmeni fısıldar ısrarla kulağına.
Zamanı olmadığını, sakin olmanı söyleyen –bence doğru olan taraf- seni bu tehlikeden kurtarmak için ilgini başka şeylere çekip, düşüncelerini meşgul etmeye çalışır.
İşte o tarafım bloguma bir şeyler yazmam ve tehlike geçene kadar güvende olmam için ısrarla beni sakin tarafa çekmeye çalışıyor.
Bazı fırtınalar iyidir ama gücünü toplamadan yola çıkan yarı yolda söner; ne istediği gibi fırtınadan sonra güneş açtırır ne istediği sahile ulaşır.
Yani benim bu fırtınayı şimdi başlatmamam lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder