Yaşamın Zevkleri / Koku Almak

Nefes almak ilkel yaşamımızı sürdürebilmemiz için nasıl temel ihtiyaçsa, koku almak ta sürdürdüğümüz hayattan zevk alabilmek için temel bir ihtiyaç aslında.

Kokusunu sevmediğiniz yemeği yemez; ama uzaklardan gelen en sevdiğimiz yemeğin kokusunun peşine takılıp gidebiliriz.

Ten uyuşmazlığı denir; farkında değilsinizdir ama kokusunu sevmemişsinizdir belki de.

Her evin, her eşyanın kendine has bir kokusu vardır. Uzaklarda bile, duyduğunda sana onu hatırlatan.

Geçenlerde gazetede kokuyla ilgili bir yazı okumuştum. Koku alma duyusu olmayan insanların aşık olamayacağına dair. İlginç ama doğru.

Bebekler yeni doğduklarında annelerini kokularıyla tanırlarmış.Nezle olduğunuzda yediğiniz yemeğin tadını alamaz; tanıdık kokular sizi geçmiş hatıralara götüremez. Kısacası koku almıyorsanız gerçekten büyük bir parçanız eksiktir.

Bir kaç hafta önce akşam saatlerinde; soluduğum plaza havasından çıkıp gerçek havayı solumaya başladığımda arkadaşıma "kış kokuyor" dedim. Güldü.

Benim hayatımda kokuların çok net karşılıkları vardır; hissettiğim diğer şeyler gibi tesadüfe yer vermeyecek kadar gerçeklerdir.

Gül kokusu, hanımeli kokusu, annemin yemeklerinin kokusu, kışın, yazın, baharın, gecenin, sabahın, kitabımın, ilkokulumun kokusu; sevdiklerimin kokusu, güzel yaz akşamlarının kokusu; tenin kokusu, yağmur sonrası doğanın kokusu, yanmakta olan odunun kokusu ve bebek kokusu...

Uzayıp sonsuza kadar gidebilecek bir liste benim için... Ama bu kadar çok kokuyu ayırtedebilmenin ve hatırlayabilmenin temel nedeni olsa gerek; yapay kokuları yani parfümleri sık kullanmamak.

İşin içine bir de aşk girince; sürdüğün parfümü değil senin kokunu sevmeli seven...