Pazartesi, Ağustos 28, 2006

İç Ses

Kalabalık dostlarımız, sevdiklerimiz, sevmediklerimiz etrafımızda az yada çok başkaları vardır çoğu zaman. Bazen sözlerimizi, dertlerimizi, sevinçlerimizi, gözyaşlarımızı paylaştığımız konuştuğumuz birileri.

Ama birisi, öyle bir ses var ki. Fiziksel olarak tek başına olsanız bile o hep vardır.

Aldığınız kararları sorgular, düşüncelerinizi irdeler, tepkinizi yargılar, siz ne yaparsanız çoğu zaman tam tersini savunur. Ama bazen de o görünmeyen eliyle sırtınızı sıvazlayıp "aferin sana" der.

Yıllardır benim ani çıkışlarımda; bana karşı beni savunan, ne istediğini bilen bir o kadar da karşındakinden emin inançla mücadele edip savunan ve hep sonunda haklı çıkan.

Bugün ondan bir ses bekliyorum.

Ama artık savunmuyor, yargılamıyor, destek vermiyor.

Küstü. Artık onun da gücü, sabrı, inancı, direnci bitti.

1 yorum:

Bulsara dedi ki...

slm;

dönmüşsün? hiç haber de vermedin neyse okunacak bi sürü yazı var burda hemen başlıyayım :)